Het is allemaal projectie…….
Al snel was ik ingenomen met de vorm. Ja, video is hot! Maar hier wordt het medium niet nodeloos ge(mis)bruikt. Haar functie is doordacht, en fris. De mogelijkheden zijn net niet uitgemolken. Zo kan het opblazen van het echte leven ‘Larger than Life’ zijn. Toch blijft het knagen: een inhoudsloos leven opblazen blijft leeg…, maar dan groter.
En zo had ik dan ook halverwege het gevoel ‘waar gaat dit over!?’ Pas tegen het eind krijgt het stuk iets meer drama, o.a. als de hoofdpersonen elkaar fysiek te lijf gaan, en er een geschiedenis ontstaat. Conclusie is desalniettemin, dat het geheel meer overkomt als een vormstudie, dan als een evenwichtige produktie. Toch veel geweien voor het experiment, en tomaten voor de inhoud.

De video projecties die een uitvergroot spiegelbeeld laten zien van de verouderde modellen en het schaamteloos spelen met hangtieten en ouderdomsvetkwabben zijn mooi. Verder is de voorstelling echt tenenkrommend. Knullige enscenering, te dicht op publiek, onhandige omarmingen en wat deed die worsteling daar op het eind?
Oei.