Prachtig verknipte voorstelling over de vraag in hoeverre de mens slachtoffer is van zijn sociale omstandigheden. Decor dat je niet snel weer zult zien. Door de vorm (een sociaal experiment met Woyzeck als proefkonijn) confronterend. Sterk spel van Luppes en Arons. Ik vond het ontroerend en angstig. Maar je moet ervan houden (1 blikje).

‘Woyzeck’ is al sinds jaar en dag de meest “fragmentarische” klassieker van het wereldrepertoire, militair oefenterrein derhalve voor ambitieuze dramaturgen. Zo ook bij ZTH. Maar waarom zou je bij een Woyzeck-voorstelling een sluitende interpretatie eisen? Laat de fragmenten maar fragmenten blijven, boeiend als ze in hun onbegrijpelijkheid en weerbarstigheid zijn. Deze voorstelling is bij alle ongerijmdheid en geforceerdheid een monument door die paar schitterende beelden die niet van je netvlies willen: de groene fosforescerende ruimte, de naakte Woyzeck van Luppes in het bassin, zijn verdwijnen door de deur in de achterwand. Drie sleutels om de sloten op deze voorstelling mee uit te proberen. Hulde voor Simons en de moed om deze voorstelling te maken en daarom zij hem veel vergeven, al moet in de vorm van een tomatenblik toch even gewezen worden op een wazige scheerscène, een onverstaanbare oude man, de teloorgang van de helft van de tekst, een onhoudbare opvatting over Marie, maar wat zeur ik over dit gedramaturgel, de live muziek is schitterend. Een voorstelling kortom die je niet onverschillig laat, die een mening afdwingt, theater dus.

‘Woyzeck’ is zonder de nodige voorkennis niet te goed volgen. De verhaallijn en alle rolwisselingen zijn niet helder. Maar het zwembad is erg mooi en de acteurs prima. Erg spannend is de voorstelling niet.

OK, Bert Luppes in een zwembad is een mooi gezicht, maar daar was ik na een kwartier toch ook wel weer op uitgekeken. Ik begreep er niks van, wie waren deze mensen, waar gaat het over? Mm, iets met dubbelgangers en schijnwezens misschien, na een tijdje gaf ik het op. Toch een gewei voor de mooie moord op het eind, maar voor de rest wat mij betreft een Gouden Tomaat; veel moois geprobeerd, grote ambities, stomme voorstelling.

Waarom deze voorstelling? kon niet boeien, kon niet overtuigen, kon niet verstaan worden, kon niet verwonderen of ontroeren, en zette niet aan het denken. Jammer, misschien was de voorstelling in een andere omgeving beter tot recht gekomen. Zuidelijk Toneel waar ben je?

Ik moet toegeven dat ik een grote fan ben van Johan Simons. Deze voorstelling was wederom prachtig en heftig tegelijk. Confronterend theater. Prachtige rol van Bert Luppes (geweitje). Chris Nietvelt houdt zich goed staande in dit Simons-toneelgeweld. Het fragmentarische stoorde absoluut niet. Ik vond de heftigheid van de enscenering en het fragmentarische elkaar stimuleren. Kortom, mooie eerste voorstelling van dit nieuwe gezelschap. HZT is dood, lang leve ZTH!

De viool aan het begin is bloedstollend mooi, maar dankzij de rest van de voorstelling wordt dat ene gewei toch weer afgepakt. Woyzeck als proefkonijn in een laboratorium. Een uiterst grimmige omgeving vol enge poppen (huuh!!) nare koude mensen die een zielige man bestuderen… Verkrachting van een zielig iemand die er ook allemaal niks aan kan doen. Een zielig kindje waarmee die nare mensen ook mee lopen te kutten… Oei, wat zijn die dokters gemeen zeg!! En wat zijn Woyzeck en Marie zielig!! En wat krijgen we dat er tot vervelens en lekker zwart wit ingeramd. Maar waarom?
Toegegeven, ik heb weinig affiniteit met het concept, maar wel met het stuk en dan zit ik hier dus helemaal verkeerd. De mooiste scenes… zo door de plee. Het stuk wordt in een vorm geperst, waardoor alle oorspronkelijke tragiek uit het stuk verdwijnt. Chris Nietvelt gaat schitterend dood, maar het kan me dankzij dit koelkastconcept niks schelen en DAT VIND IK HEEL ERG!!!!!! En ik hoop dat Johan Simons nu eens snapt dat mensen niet per se kletsnat en koud, of ingesmeerd met meel of doodmoe hoeven te zijn om mij de indruk te geven dat er HEFTIG wordt geacteerd. O ja, de spanning tussen Chris Nietvelt en Carola Arons is het enige wat me wakker hield, maar dat maakt dit nog steeds een mislukte poging.