Tja. Mooie acteurs, goeie regie en een fraaie vormgeving. Dat wel. Maar die inhoud: God is dood, we hebben geen idee wat we hier doen en we durven er ook geen einde aan te maken. Het zijn ooit vast spectaculaire gedachten geweest, maar ik heb het gevoel dat we dit anno 2000 wel gehad hebben.

De verlopen koppen van Bert André en Han Kerckhoffs lijken ervoor gemaakt Estragon en Vladimir te spelen, en het gaat ze dan ook erg goed af. Vooral Bert André is geweldig. Pozzo’s overacting doet daarentegen denken aan Jim Carrey in ‘The Mask’: in het begin nog wel grappig, daarna ergerlijk en plat. Maar gelukkig duurt zijn scène niet al te lang. De regie houdt het stuk mooi open, met voldoende ruimte voor interpretatie van de toeschouwer, indien gewenst.