Het is tamelijk trefzeker, als ik op m’n eigen herinneringen afga, wat het trio van Het Volk als kenmerkend voor de jongenswereld van kort na WOII neerzet. Hutten bouwen, munitie en scherven zoeken, doodlopende wegen vinden voor de levensvragen, geheime verbonden sluiten en vriendschap voor altijd zweren. Het staaltje vér pissen was zelfs indrukwekkend. Maar ik ben bang dat ik de voorstelling, net als die vriendjes van toen, toch betrekkelijk snel ga vergeten.