Tweeënhalve koppels komen bijeen voor een Spaanse avond. De reden voor dit feest is de komst van hun oude vriend Colin, die naar Spanje verhuisd is en nu zijn grote liefde Dolores verloren is. Ze is verdronken in zee. Marleen is alleen. Haar G(H)ert ligt ziek in bed. Het huwelijk van Paul en Diane staat op springen en Evelyne en John zijn wel getrouwd, maar leven naast elkaar. De komst van Colin brengt een aantal pijnlijke herinneringen en verhalen naar boven en laat uiteindelijk iedereen verslagen achter.

Regisseur Michael Decock koos voluit voor de komische aanpak, gekruid met absurditeiten. Hoewel we kennis lijken te maken met een groep vrienden, zijn de ergernissen groot. Iedereen ergert zich wel aan iets van de ander. En dat leidt tot grappige situaties, maar evenzeer tot vervelende momenten. Tom Ternest en Janne Desmet zorgen voor de komische noot en brengen het publiek meerdere keren aan het lachen. Tom Ternest doet mij bij momenten denken aan Oliver Hardy. En ondanks het komische aspect van zijn personage, zegt hij af en toe rake dingen. Al lachend zegt een clown zijn mening. Echter ook Frank Dierens en Sophie Derijcke zitten goed in hun rollen.

Het simpele decor (glazen vloertegels) laat ons geloven dat we ons in het huis bevinden van gegoede burgers. Het decor wordt efficiënt aangewend en enkel veranderd indien nodig. De absurditeiten (zoals Colin die binnenkomt met zwemvliezen aan zijn voeten) doen op het eerste gezicht raar aan, maar je neemt ze er al snel bij. En dit vooral doordat de acteurs aan een strak tempo staan te spelen en de absurditeiten gebruiken als ware het de normaalste zaak ter wereld. Alweer een mooi stuk van Ayckbourn in een knappe creatie van ‘t Arsenaal en Theater Malpertuis. Wij waren alvast blij dat we de sneeuw getrotseerd hebben en zonder reservatie geprobeerd hebben om deze voorstelling mee te pikken (wat uiteindelijk gelukt is).