Dit is best vermakelijk. Het is echt een cursus Turks voor beginners. Aan de hand van verschillende hoofdstukken met titels als ‘Het ontbijt’ of ‘Cadeautjes voor Turken’ worden alle clichés over Turken behandeld. Tussendoor zijn er dans- en zingscènes, diashows etc. De beginscène waarin een van de actrices Nederlands spreekt met een zo enorm Turks accent dat je maar langzaam doorkrijgt dat het Nederlands is (winkelen bij Hemma, Cina en Bielokkr) is erg leuk. Maar goed, dat is het dan ook. Veel verder dan wat ervaringen vertellen, wat familiefoto’s laten zien en het volkslied vertalen gaat het niet. Het stuk wordt gespeeld door een Turkse actrice en een heel jong meisje: die doen dat best goed, op het toneel zitten verder nog hun moeders een beetje voor zich uit te staren. Wat daar de functie van is is mij niet duidelijk geworden. Kortom: best grappig, maar wel erg dunnetjes.

Intelligente deconstructie van het begrip inburgeringscursus. Goeie zet om de moeders van de actrices op het toneel te zetten; ze zeggen niets, maar geven gewicht aan de ‘lessen’. Bovendien herken ze op de vakantiekiekjes die op het achterdoek worden geprojecteerd. Daardoor zie je ineens hoe groot de wereld van de immigrant eigenlijk is: Eurodisney past gemakkelijk naast Istanbul. Daarmee is de voorstelling een mooi commentaar op het provincialisme waarmee het Nederlandse integratie-‘debat’ doortrokken is. Jammer dat de voorstelling leed onder technische mankementen. Maar het stof tot nadenken blijft wel hangen.