De eerste helftvan het stuk is erg sterk, de verschillende karakters komen goed uit de verf, het verhaal is duidelijk. Dan komt er een onverwacht intermezzo omdat Lanoye was genomineerd voor de Gouden Uil, en hij via een videoverbinding in de Brusselse studio aanwezig moest zijn. Misschien is het daardoor, maar hierna zakt het bouwwerk als een kaartenhuis in elkaar. Veel te lang, slecht verstaanbaar, niet boeiend meer. Laat hem dan maar boeken schrijven.

Je mist het Grote Theaterstuk en je hebt het te druk om mee te genieten van de Boekenweek: dan is er gelukkig de Lezing. Tom en Luc’s Werk voor de mens zonder tijd. In een noodgang door de zes stukken van ‘Ten Oorlog’ en als bonus nog eens luisteren hoe de Auteur zelf met zijn taal speelt terwijl hij rent en springt. Een oorlog als bloemlezing. Een bloemlezing als oorlog. Misschien gaat het toch zo slecht nog niet met de Theaterbelg.