In één woord: FANTASTIS!!!

Voor de eerste keer een voorstelling waar voorkennis echt nodig was. Maar dan heb je ook wat. De voorstelling zit goed in elkaar en je wordt overspoeld door mooie toneelbeelden. De acteurs zijn duidelijk heel erg op elkaar ingespeeld, en dit levert mooie scènes op. Het feit dat het zo lang duurt voegt toe, omdat er voor alle scènes de tijd wordt genomen die ze verdienen. Beelden die echt geweldig waren, was het doven van het brandijzer van Odysseus in het water. Fantastisch geluid dat gesis! En ook het schoonwassen van het gezicht van Kassandra door Agamemnon met het aanwezige regenwater. Alleen die 2 momenten al waren bijna de hele dag waard.
Enige tomaat was voor de laatste scène. Deze voegde niet toe en wekte bijna de indruk dat ze te veel tijd aan de rest hadden besteed, en dat ze toen deze hebben moeten afraffelen. Jammer.
Als de Appel zo doorgaat dan hebben ze er een lid bij hun trouwe achterban bij!

Dit is echt zo goed en leuk. Een hele dag theater, met tussendoor eten en drinken (ik vond de vele pauzes juist heel fijn!). Het geweldige verhaal van de Ilias in verschillende stijlen uitmuntend gespeeld met prachtige wisselende decors. We kregen discussies als ‘ik vond de blauwe scène het mooist’, ‘ik de gele’. Ook geweien voor de goede manier waarop alles door de mensen van de Appel geregeld is. Geen moment irritatie, alles loopt op rolletjes. De voorstelling is opnieuw verlengd (t/m oktober 2004), dus je kunt er nog heen.

Het begon allemaal erg onschuldig, rustig en een beetje onoverzichtelijk, met een inleiding en voorstellen van alle personages, maar na het tweede stuk werd het per keer leuker en nam de humor in goede maten toe, werden het toneelspel en de dialogen/monologen vuriger en werden de meest extravagante kostuums geshowd. Het toneelspel was reëel, het was emotioneel, de spelers leefden zich goed in in hun personage, en het was helaas eerder voorbij dan ik had durven denken…

Ook al heb ik qua toneelkijken, niet zo heel erg veel ervaring, ik denk dat ik toch kan zeggen dat dit een erg leuk/goed toneelstuk was, of in ieder geval dat vond ik.
De spelers ‘leefden’ echt hun rol en hadden er erg veel plezier in, hierdoor werd je als kijker helemaal het verhaal in gesleept. Enige voorkennis van de Griekse mythologie is handig voordat je dit stuk gaat kijken.

Met een redelijk hooggespannen verwachting was ik naar het Appel theater gekomen. De recensies waren allemaal positief dus ik was benieuwd. Na het eerste deel van de voorstelling dacht ik nog het zal nog wel komen. Maar helaas, wat er kwam viel me vies tegen. Wat een vreemde regiekeuzes allemaal. Dat het gaat sneeuwen op toneel is mooi, maar waarom? Dat er kostuums worden gebruikt in Venetiaanse stijl met maskers is mooi, maar waarom? Waarom wordt de muziek er zo slordig plotseling in en uitgedraaid? Opeens komt er een griekse God het toneel opstrompelen, zijn armen vooruitgestrekt en bloederige ogen. Het lijkt warempel wel een derderangs horrorfilm. Ik moest erom lachen zoals er wel meer momenten waren waar ik om moest lachen terwijl het denk ik toch niet bedoeld was om te lachen. De gebruikte toneeltekst van meneer Barton kon me ook al niet boeien. Dus misschien ook al geen goed uitgangspunt. Niet mooi poetisch en bij lange na niet zo dramatisch als de echte oude Griekse drama’s. Voor mij had het meer iets weg van een soap. Tsja, sommige acteurs vond ik wel goed, het decor was wel mooi, en het eten in de pauze was lekker, vandaar dat gewei.

Lieve allemaal,
Gisteren ben ik naar Tantalos geweest. Ik zag er eerlijk gezegd een beetje tegenop, 12 uur…! Aan de andere kant ben ik zeer geintereseerd in alles wat met Griekse mythen te maken heeft… Ik was dus zeer benieuwd. Mijn uiteindelijke mening is zeer positief.
Ik vond het stuk zo bijzonder en mooi! Het vreemde is dat je er helemaal ‘in’ komt te zitten. De acteurs duiken achter je, voor je en naast je op met de meest bizarre, ontroerende of hilarische verhalen. Ook de vele ‘special effects’ (zoals regen, sneeuw, een bloederig bad…) slepen je mee in de wondere wereld van de Griekse mythen… ‘t Was als een sprookje en ik heb geen enkele keer gedacht ‘wat duurt dit lang!’ Omdat je zo in ‘die wereld’ komt te zitten ga je er helemaal in mee en ben je je van geen tijd meer bewust.
Wel moest ik echt even in het verhaal komen. Als een wervelstorm werden alle tientalle personages (voor de verwarring slechts gespeeld door enkele acteurs) geintroduceerd. De verhalen volgde elkaar in een moordend tempo op en dat was geweldig omdat zo elke vorm van langdradigheid vermeden werd. Wel zorgde het ervoor dat je goed ‘bij de les’ moest blijven en enige kennis van de Griekse mythen en de Trojaanse oorlog is zeker handig, zo niet een vereiste.
2 Kleine tomaatjes voor de vele pauzes (om het uur! zo kom je toch nooit ‘in’ het verhaal) en de af en toe onduidelijke verhaallijn.
Complimenten voor het spel (vooral Agamemnon, Odysseus en Andromachne), de klassieke maar toch verfrissende teksten, het waanzinnige decor en het lef om zo’n stunt tot uitvoer te brengen!