Je moet ervan houden: als toeschouwer meedoen in een theatrale performance, maar als je dit een keer gedaan hebt bij een project van Powerboat, dan ben je verkocht.
Deze voorstelling gaat over een vrouw die bewust haar eigen destructie nastreeft. Dat klinkt eng, maar de toeschouwers kunnen hun best doen om haar acties te beïnvloeden. Hun is een rol toebedeeld waarin ze keuzes kunnen maken om al dan niet mee te doen.
Fokka Deelen speelt alleen én overtuigend. In het eerste deel van de voorstelling spreekt ze geen woord, maar met haar ogen en gebaren zet ze de kijkers aan haar te helpen. Tijdens deze interactie wordt er veel gelachen. Desondanks slagen de toeschouwers er niet in de vrouw te redden van haar ondergang, maar zij laat hen niet met lege handen achter.
De actrice wordt in haar spel ondersteund door effecten die tot stand komen via film, geluid en losse objecten, die door inventieve plaatsing ervoor zorgen dat het platte vlak van de film driedimensionaal wordt. Heel knap vorm gegeven.
Het is een onderhoudende voorstelling met een knipoog. Ondanks de zware thematiek verlaat het publiek de ruimte met een “feel good”-ervaring.