‘Welkom op de Jacob Derwig-fanclubdag! Zit u lekker? Jacob komt zometeen om Kunst te maken. Jacob heeft het wel een beetje moeilijk: u kent Hem alleen van Zijn Ham-let. Dus als Hij daar over begint, lieve mensen, lach begrijpend en geniet van Hem. Verder wil ik de groeten doen aan Hanneke Groenteman.’. In deze sfeer begint een technisch perfecte voorstelling met een interessante vorm. Daar blijft het bij. Ondertussen lacht het publiek om alles wat J.D. zegt en vooral wanneer het over Ham-let gaat. Na afloop wordt hij opgehemeld, aanbeden en geprezen om zijn vertaling: ‘Je spreekt Russisch!’. Ik ga drie keer over mijn nek, lees dat het stuk uit het Duits vertaald is en wil alle acteurs de kroeg uittrappen. ‘t Barre Land heeft ‘t zelfbeklag van dhr. J.D. niet nodig. Passie hebben ze nodig! Een beetje passie is toch niet teveel gevraagd?

Ik hou toch van ‘t Barre Land! Wat een prachtige voorstelling, fijne vertaling, schitterend spel (ik heb Veerle te lang niet gezien) maar wel pijnlijke stoelen (zouden ze die meenemen op tournee?). Oja, en die twee GSM-eigenaren, kunnen die op de brandstapel?

Heerlijk vileine Tsjechov, met elektriserende Jacob Derwig en pakkende mannelijke vertolkingen. Gastactrice Veerle van Overloop radiant. Collectieven zijn er om opgeheven dan wel versneden te worden, dus de vaste BL-vrouwen moeten met een lange sabbatical. De ene staat elke voorstelling voortdurend met haar knuistjes in de lucht, de andere zit klem in een blonde diva-pose. Na de pauze zou wat beteugeling geen kwaad kunnen. Uit het Duits of Russisch, dat dondert niet, de vertaling van Derwig en groep is helemaal van deze tijd. Zeker gaan zien: zijn tekstbehandeling en timing maken Derwig de beste acteur van zijn generatie.

Wat een onbelangrijke voorstelling is dat toch. En zo lang. Ik begrijp best dat dat ‘ensemble spel’ zo verfrrrrrrissend is voor iedereen maar dan? Meer venssvdHters, minder spiegels. Het gewei voor de gastactrice die zelfs op blote voeten nog hoge hakken heeft. De mooiste vrouw van Nederland is Vlaams (natuurlijk).

Een soort Stand-Up toneel. Gewoon gaan staan en je ding doen. Lekker stoeien met elkaar. Het spelplezier straalt er van af. Ik heb met volle teugen genoten.

Wat is dat toch met die Discordia-vergelijkingen? Oké, het was een minimalistisch decor, maar iedereen houdt zijn kleren aan en kent zijn tekst, dus… En die tekst… wow! Grotendeels Antons verdienste, weet ik wel, maar Jacob Derwig: chapeau! Kom alsjeblieft wat vaker naar België, dan zien we hier ook nog eens een goeie voorstelling…

Bravo. Tooneel krijgt met deze voorstelling zijn positieve betekenis terug. Na drieeneenhalf uur Tsechov gaat er maar een gedachte door mijn hoofd: méér, méér! Ik verheug me nu al op Hamlet.