Live uitgevoerde eclectische muzikale composities van Fabrizio Cassol en Alain Platel’s op de bewegingen van mentaal gehandicapten geënte danstaal ontprotestaniseren de Matthäus Passion van Bach, seculariseren eeuwen joods-christelijke culturele beeldtaal, en maken het Erbarme dich op meesterlijke wijze universeel.

Bach’s Jezus wordt niet alleen met enige regelmaat muzikaal gelatiniseerd en geafrikaniseerd, maar ook spiritueel verdubbeld (zielsdualisering met een zus/geliefde), fysionomisch verkleurd en iconografisch op zijn kop gezet (zwarte countertenor Serge Kakudji is als Jezus onder meer de drager in een piëta).

Eigenlijk wil ik dat allemaal niet. Eigenlijk wil ik niet op zoek naar het begrijpen, wil ik niet vluchten in ogenschijnlijke geleerdheid en moeilijke woorden. Ik wil vertellen hoe de voorstelling me ontroert, hoe de danstaal en de muziek zo’n virtuoze eenheid vormen dat ik een gevoel van absolute schoonheid ervaar, de goddelijkste ervaring die voor een atheïst bereikbaar is.