Dat deze voorstelling ooit in de Rotterdamse Schouwburg is verschenen is nauwelijks te vatten en het is niets minder dan een provocatie dat hij voor een derde keer wordt voorgeschoteld.

Ik heb deze voorstelling voor het eerst één jaar geleden gezien. De bewering is dat het ‘het verhaal van een inburgering’ is en ik ging langs omdat ik zelf slechts één jaar in Nederland was – maar wat een teleurstelling!

Ik heb niets tegen een eenvoudige vormgeving, hier slechts de mevrouw zelf die over dia’s en over haar taalopleiding vertelt, terwijl een ‘musicus’ iets dissonant met piano en harp deed, maar als er geen inhoud is, dan zelfs is de gratis schnaps niet genoeg om de leegte te verbergen.

De verhalen van inburgerers staan vol passie, woede, liefde, lachen, drama, en dan is er de actualiteit en sociale-maatschappelijke kwesties, maar niet in deze voorstelling. Toch kan een voorstelling zich aan de minuscule, persoonlijke, alledaagse dingen wijden om iets moois te zijn. Ook niet in deze voorstelling. Voor deze voorstelling leek het dat alles van wat interesse dan ook weggehaald was, of dat de betreffende mevrouw eigenlijk helemaal niets van interesse of betekenis in haar inburgering heeft meegemaakt – vertragingen bij de IND, een beetje irritant; dit is mijn taalleerboek; hier ben ik op een feest, maar niets die een voorstelling in de Schouwburg rechtvaardigt.

Wat meest schrijnend is, is dat er een reeks verhalen zijn over dit onderwerp die moeten gehoord worden, niet uitsluitend sturm und drang maar waar heel veel humor en warmte er in zitten. Die voorstellingen moeten gezien worden maar ik vrees dat het langer moet duren voordat ze in de Schouwburg komen omdat Nino.P al zo lang de ruimte, en subsidiegeld -vergeet dat niet - heeft bezet.

Alle haar vrienden en kennissen hebben zeker de eerste én de tweede voorstelling gezien – moet er ook nog een derde keer? Ga naar het Rotterdams Wijktheater, Stut Theater, Bureau d’Arts sans Frontieres, of beter nog, geef MIJ de opdracht om iets moois te maken, maar een derde kans in de Schouwburg? That’s adding insult to injury.