De vraag of er wel of niet voldoende politieke statements in deze voorstelling zitten, is voor mij overbodig. Haal er uit wat er in zit, en geloof me er zit heel veel in. In een toch wel heel aanwezige mannenregie komen de acteurs vol tot hun recht. Slappe- lach- wekkend zijn de momenten van Borst, het broekje en handje van de jonge Pim, Pim temidden van zijn cijfers en de voortdurende blikken van Juda de zaal in. Ik had graag het nummer van O-zone ook als uitloopmuziek gehad, dan was ik nog breder glimlachend de zaal uitgegaan, maar mijn complimenten!

Don Duyns brengt ‘Paars’ als een politiek-maatschappelijk sprookje dat aan diggelen gaat. Eigenlijk twee sprookjes: dat van de saaie harmonie en dat van de kleurrijke grote bek. Hij doet dat, wat mij betreft, met succes. Het boeit, want het gáát ergens over en er gebeurt nogal wat op het toneel. En het is entertainment, want snel, fragmentarisch en cabarettesk zo nu en dan. Bovendien viel gisteravond op hoe goed Juda Goslinga is.

Er zaten mooie momenten in deze voorstelling, zoals de dood van Fortuyn en het daarop volgende gesprek met Volkert van der Graaf. De muziek was goed en zou veel vaker bij traditioneel toneel gebruikt moeten worden.
Maar voor de rest heeft deze kabouteropvoering over de Nederlandse politiek mij weinig geboden. Het werd gelukkig niet saai, ondanks dat er geen ‘paarse’ draad in terug te vinden was. Misschien had ik meer politieke standpunten verwacht, maar de maatschappelijk voetnoten waren prettig.

weer even terug in die krankzinnige tijd :De niet te stuiten opkomst van Pim Fortuyn, in dit stuk van Don Duyns briljant vertolkt door Harm van Geel. Maar we worden ook herinnerd aan de dodelijk saaie politiek van het paarse kabinet. “Nederland,land waar nooit iets gebeurd” zingt acteur Juda Goslinga en Dennis Költgen als Melkert zingt mee op opzetteljk saai gecomponeerde muziek van Duyns hofcomponist Jan pieter koch.Een onvergetelijke avond.

Geestig, fijn en heerlijk om naar te kijken. Een voorstelling in een sober maar goed decor, waar de kaalheid van de nederlandse politiek vanaf druipt. De borrel voor een verlopen rood pluche gordijntje maakt de nederlandse politieke situatie er niet rooskleuriger op. Zittend achter de vergadertafeltjes, met thee of een biertje wordt het Nederlandse politieke landschap van de afgelopen jaren doorgenomen door vier acteurs. Van links naar rechts vliegen de oud politici uit de vervlogen paars-periode over het toneel. Natuurlijk betekend Paars nu Pim Fortuyn, dus ook hij mag niet ontbreken, Harm van Geel zet Pim Fortuyn neer als de echte Pim, verbluffend is de gelijkenis als personage Harm zijn bril afzet en Pim wordt, nee is. Ad Melkert kan ook niet ontbreken, Dennis Költgen laat zonder al teveel moeite en opsmuk de verliezer opnieuw verliezen, ook de hulp die hij krijgt van Juda Goslinga om zijn presentatie te verbeteren helpt niet. Kabouters, reuzen, foute kleding, een Vlaming, het kan allemaal in de Nederlandse politiek. Jef van Gestel (de Vlaming) kapt bijna elke keer als het bijna ergens over gaat af door heel hard te roepen: ‘Waar gaat het nou over, laten we het ergens over hebben!’. En dit samen, deze vier acteurs, het spel, de -op sommige momenten poetische- mooie tekst zorgen ervoor dat je ondanks de kleinzerigheid, de angsten die er na Pim Fortuyn zijn ontstaan, de plotselinge ‘open’heid van de Nederlander, de ADHD-cultuur en wat allemaal nog niet meer, toch blij bent dat je in Nederland woont.

Geweldig genoten bij de premiere van Paars! Kent U de foto nog die op 7 mei 2002 de voorpaginaas sierde? De gevelde minister president in spe, in zijn pak van Oger, met het bloed uit zijn slapen en de kleine genummerde kogelbordjes om hem heen. Warempel, hij lag daar echt… en parbleu, hij werd weer tot leven gewekt door een magistrale Harm v. G. De stropdas, de dictie, de glimmende schedel, het vingertje en zelfs een van zijn opgezette hondjes, het was er allemaal. Ook Adje M. met het geknakte beentje, werkelijk hilarisch. En het Els B.- moment, subliem! Hans D. en Hans v. M. brallend aan de borreltafel. En een onvergetelijk kabouterbos waarin de vervaarlijke ‘ogre’ zijn vuisten violettfarbig samenknijpt.
Ga dit zien! Een fantastisch tijdsdocument.