Van tevoren echt geen idee wat ik moest verwachten, aangezien de flyer eigenlijk niets anders zei dan: “neem een cadeautje mee” en “trek warme kleding aan”. Wel had ik gehoord dat de Slapelozen redelijk interactief met het publiek zijn. Altijd goed om dat van tevoren te weten.
Het publiek speelde de rol van de laatste hotelgasten in het hotel dat die avond voor het laatst open is. Dat leidt bij de personages tot terugblikken naar de jaren die geweest zijn, en op het eind tot kijken naar wat er nog gaat komen.
De voorstelling draait eigenlijk vooral om sfeer, en die is echt heel erg goed neergezet. “De Hallen” in Amsterdam is echt veranderd in het versleten verouderde hotel. De interactie met het publiek wordt tot een leuke hoeveelheid gehouden, waardoor niemand zich ongemakkelijk voelt, en er een goede, gezellige sfeer heerste. Ook het eten met de andere theaterbezoekers werkte goed. Een hoogtepunt van de voorstelling, tegen het einde aan, is het lopen tussen een doolhof van herinnering, gesymboliseerd door stapels verhuisdozen met labels als “dromen 1970-1987”, “gevonden voorwerpen kamer 9” en “zomer 1988”. Erg mooi getroffen.
Op het eind een toost op alles dat iedereen wil bereiken in 2008, gekoppeld aan een cadeautje van onder de kerstboom, om de voorstelling af te ronden. Als goed voornemen maar om proberen er volgende keer weer bij te zijn.