Errug interessant concept. Een ongesproken monoloog. Karakterontwikkeling via een beeldscherm. Dit is anders, nieuw, experimenteel, doorbraak, etcetera. Maar het is nog lang niet uitgewerkt. Ik had het gevoel naar een installatie te kijken. De geschreven taal (versprekingen, terugnemen) is dramatisch (nog) niet interessant genoeg. De typende vrouw had er net zo goed niet kunnen zitten. En door een gebrek aan dramatische middelen werdt het domweg saai. En onduidelijk. Wat wil je Edit? Waarom doe je dit in een theater? Mooi idee, mooi vormgegeven, maar thats it…

Mooie kleine voorstelling over dagelijkse drama’s, plannen om jezelf op de rails te houden en alles dat er tussen komt. Een innerlijke monoloog geëtaleerd door het werken achter de computer. Files, filmpjes, chats en emails komen voorbij en geven prachtige kijk in de keuken van het hier en nu gescharrel. Eindelijk de pc als concreet vertel-medium gebruikt. Extra gewei voor het bureablad als briljant decor!