Jörgen Tjon A Fong’s urban/standup/techno theater ontwikkelt zich langzaam maar zeker. In deze voorstelling wordt het heel spannend als hij de controle geheel uit handen geeft, aan het publiek. Het is knap hoe hij de sfeer open weet te houden. Jammer is alleen dat zijn inhoudelijke inspiratie (het sociologie-light boekje ‘The Tipping Point’, over hypes) zo waanzinnig oppervlakkig is dat de voorstelling iedere intellectuele slagkracht mist. Jammer, want de vorm is goed.

Hoe langer ik over dit project blijf nadenken hoe slechter ik het ga vinden. Terwijl ik me toch echt vermaakt heb en het wel goed in elkaar vind zitten. Wat zei ik tegen de lokale radio in een eerste reactie? Dat het op een komische maar treffende manier kritiek levert op de maatschappij. Toen de opnameapperatuur uit was kwam direct de kritiek los. Ik haat kettingbrieven, ik wil dat de technici mee gaan in het spel van Jörgen Tjon a Fong om zo ons echt te doen geloven dat het steeds weer verrassend en nieuw is. Jörgen doet zijn best, maar het voelt zo geforceerd. Eenmaal in gesprek met het publiek is het goed. Het hele eerste deel is goed (het idee van Jörgen), maar aan het eind komt de invloed van de dramaturge (tomaat) naar voren (Pay It Forward), denk ik. En dat zorgt ervoor dat het project opeens een draai maakt in een richting die toch niet past bij het voorgaande. Ik wil meer voorbeelden van Jörgen en dan moet je maar hopen als theatermakers dat het publiek tot de conclusie komt die ons nu wordt opgelegd.