Een gave, gestileerde voorstelling van een ijzersterk stuk. Had het al gelezen, had er al veel over gehoord, maar nog nooit gezien (klassiek repertoire wordt in Vlaanderen maar zelden meer gespeeld door professionele gezelschappen). Blij dat ik het mocht meemaken temidden van een geboeid en niet zelden ontroerd Hollands publiek. Zo moet Heijermans het bedoeld hebben.

Ik vond dit een behoorlijk goede Hoop. Hoewel het begin mij een beetje deed schrikken, want ik zag al voor me dat ik een hele avond naar een veel te overdreven speelstijl zou moeten kijken, maar dat was alleen de oude Cobus.

De rest van de rollen was ook redelijk gestileerd, maar niet te overdreven. Marisa van Eyle speelde Kniertje heel strak en Maarten Heijmans speelde Barend weer heel los en goed. Fijn ook om Saskia Temmink weer eens te zien.

Het lege decor deed me denken aan voorstellingen van TGA terwijl de kleine ruimte weer leek afgekeken van een Peter Greenaway. Erg mooi om het naar beneden te zien zakken.

Ik ben een beetje bang voor de komende stukken van Heijermans die HTS willen gaan opvoeren, maar deze Hoop laat juist wel zien dat zijn stukken vandaag de dag nog steeds goed te spelen zijn. Hoewel de interesse er niet was, afgaande op de 100 man in de zaal!

Een enscenering van het stuk van Heijermans deed mij deugd, echter begrijp ik na het zien van deze voorstelling waarom dit maar zelden gebeurd. Het toneel speelt, speelt oorspronkelijk Nederlands repertoire. In dit geval oorspronkelijk als in de zin van traditioneel en oubollig. Wat het publiek te zien krijgt is een opvoering van de tekst van Heijermans over een vissersdorp en de ondergang van de ‘op hoop van zegen’, niks meer en niks minder. Het acteerwerk van de toch wel ‘grote’ namen laat te wensen over, want waar de acteurs proberen duidelijke emoties over te brengen, lacht het publiek ze weg. Misschien omdat de actrices zich een aantal keren letterlijk aan de voeten van hun tegenspelers gooien en uitbarsten in een hysterisch ‘huilen’ wat de geloofwaardigheid niet ten goede komt! Eén gewei voor het simplistische decor van Guus van Geffen, waardoor het klucht gevoel iets terug gebracht wordt, het mooie beeld met de regenval en de acteerprestaties van Jo (Saskia Temmink). De hoop op een goede voorstelling was er, maar Heijermans stukken zijn naar mijn mening niet meer interessant binnen de huidige samenleving en niet echt meer een zegen voor de toneelwereld.

Helemaal niet stom, deze Hoop. Ik ga altijd wat cynisch naar Toneel Speult, maar ze zijn echt ver gekomen. Ik wilde wel eens kijken of dat stuk van Heijermans zonder muziek/jeugd/dans/musical/Marthaler opleuking zelf ook wat is. Enscenering is streng en precies. Tomaat voor het toneelhuischangemant, en nog wat meer vormgerommel. Hoogte punt, hoe kan het anders, de nacht van de storm. Reuze blij met Myranda Jongeling en Bart Klever, echte ensemble spelers die met kleine gebaren en lichte smier de vaart er in houden. Marisa van Eyle is een echte irritante Knier, fijn in balans met een schattige Barend, ontdekking Maarten Heijmans. Eigen gewei voor Heijermans, die blijkbaar een stuk heeft geschreven dat de anecdote van de visserij, voorbijgaat.