Ik vond het heel erg goed en spannend ook, deze monoloog van Thomas Oerlemans. Onthoud de naam. Of beter: ga zelf even kijken.

Prachtige monoloog. Als toneelspelen een ambacht is, dan is deze voorstelling een meesterstuk. Een geweldig visitekaartje van Thomas Oerlemans, waar we ongetwijfeld nog veel meer van gaan horen.

prachtig en indringend verteld verhaal over een man die slachtoffer van de geschiedenis is. Vooral de bijna terloopse manier waarop slachtoffer- en daderrol aan het eind door elkaar gaan lopen is zeer indrukwekkend. Thomas Oerlemans weet de verschillende personages elk een eigen stem te geven. petje af.

Terecht hernomen solo-afstudeervoorstelling. Benauwend door de tekst en publieksopstelling. Een ontroerende monoloog die je meesleept in sympathie voor een man die je uiteindelijk iets vertelt wat je helemaal niet van hem wilt weten. Even ademhalen.

Olivetti 82; een typmachine. ‘Daar begon het allemaal mee’. Onder een stoffige lamp zit naast een klein tafeltje met daarop de typemachine, een hoed en een stapel boeken zit een opgefokte man. Schrijver Bernard van de Wiele verteld over zijn moeder, zijn geliefde zusje, de vaderpersonen in zijn leven, zijn fascinaties. Langzaamaan ontrolt zich een afschuwelijke geschiedenis. Als kijker wordt je meegezogen en pas tegen het einde besef je dat je eerder had moeten stoppen. Dat je je niet zo mee had moeten laten slepen. Dat het nu te laat is. Precies zoals Bernard vanuit zijn politiecel probeert te vertellen hoe en waneer het allemaal begonnen is. Waar hij verstrikt lijkt te zijn geraakt in flarden uit de echte wereld en de zijne, kun je als buitenstaander nog enigszins overzicht houden en op zoek gaan naar het waarom achter het drama.
Thomas Oerlemans schakelt moeiteloos tussen de hoofdpersoon Bernard en de overige figuren die een rol spelen in zijn leven, zonder dat het platte typetjes worden. De manier waarop hij deze monoloog brengt verdient groot respect.
Vloeiend verandert hij van een klein jongetje in een verwarde vader. Met een prachtige energie en een mooie tekstbehandeling weet Oerlemans zijn publiek ademloos mee te slepen in een anderhalf uur durende beklemmende monoloog.
Hij verdient volle zalen.

Dit moeten meer mensen zien. Dit moet op toer.
op ontelbare factoren om mijn oren gehad. ik ben rijker na deze voorstelling.
Thomas Oerlemans .. Bedankt n
ogmaals. ;-)

Allereerst over de Tomaat: hoe kan het dat de Tam Tam organisatie zo weinig publiciteit maakt voor zo’n ontzetend mooie voorstelling! Schande (en met name erg zonde…) dat hierdoor de middag voorstelling van 12/02/’04 afgelast moest worden! Verder ook een Gewei voor de organisatie voor het in huis halen van deze voorstelling!
Beklemmend, herkenbaar, ontroerend en wonderlijk. Deze voorstelling wordt door Thomas Oerlemans terug gehaald en is gegroeid. Deze voorstelling mag van mij steeds terug gehaald worden, omdat de elementen van tijd die in de acteur veranderen met zijn personages mooi mee groeien. Ik zie er naar uit om over 30 jaar Olivetti 82 nog maals te zien gespeeld door Thomas Oerlemans (en tussen door het liefst nog enkele keren…).