Ik kende het boek niet, en ga het ook niet lezen want ik heb het al gezien, de avonturen van Goldmund, met Narziss op de achtergrond. Als leesverhaal lijkt het me boeiender dan als toneelstuk, hoewel het leuk werd gebracht door de drie mannen.
Maar het blijft een boek op toneel, waarbij ik het toneelspel interessanter vond dan het verhaal.

Hesse ken ik eigenlijk helemaal niet. Hippie-bijbel, zei iemand achteraf, en toen begreep het wat beter. Ik zag vooral een levendige apologie voor het noodzakelijk kunstenaarschap, erg goed gespeeld door Ali Ben Horsting, Lard Adrian en speciaal Bram Coopmans die als wat stijve bibliothecarissen het sprookjesachtige verhaal vertellen. Enige aanmerking die ik heb is dat het verhaal soms iets té zeer werd aangekleed, alsof de makers bang waren dat het anders niet entertainend genoeg zou zijn.