Wist niet wat te verwachten, maar ben toch maar in de richting van Katendrecht in Rotterdam vertrokken. Gelukkig maar! Vanaf het begin tot het einde was het een meeslepende belevenis. Omdat er zoveel is, wil je het als het afgelopen is gelijk nog een keer zien.

De locatie, die op zichzelf al boeiend is wordt uiteindelijk overdonderend in de voorstelling opgenomen. De muziek verteld het verhaal op zijn eigen niveau. Meeslepend, melancholiek maar toch swingend. Dat muziek zo leuk was in de fifties!

En het spel van vooral John Buijsman en Debbie Korper is lekker vet en daarom toch goed. Gefeliciteerd Don Duyns, Nataliya Golofastova en Raymund van Santen!