m.a. die hiervoor zijn/haar reactie heeft gegeven heeft de boodschap van het verhaal duidelijk niet begrepen.
Ik von dhet een prachtig, meeslepend verhaal. het wordt vrij rauw en confrontered gebracht allemaal, dat zou kunnen shockeren. Ik vond het persoonlijk ook vaak humoristisch. We werden helemaal meegenomen in het stuk, vergaten alles van de dag. Het geeft de vooroordelen die heersen over de Westerse cultuur (misschien vooral nederlandse) weer en zeker ook de vooroordelen die gelden over de moslim-cultuur. Het stuk laat op een prachtige, heftige manier zien hoe dit kan botsen. Het eind is prachtig, liefdevol!

Een goed gespeeld slecht stuk. Zo zou ik de voorstelling ‘Mohammed en Omnya’het liefst willen noemen. Het stuk zit vol cliche’s en bevestigd alle vooroordelen over zowel Noordafrikanen als Nederlanders: Een Noord-Afrikaan komt aan in,jawel: Amsterdam Centraal. Het enige dat hem opvalt zijn porno en korte rokjes. Hij neukt er vervolgens op los en houdt in een boekje zelfs zijn veroveringen bij met wat oppervlakkige notities over de sex. De onderbuurvrouw in Amsterdam heeft opgestoken haar ,een shirt met tijgerprint en een ‘lipleesbroek’.
Het is verder een behoorlijk pornografisch stuk in verschillende opzichten. Een eendemensiale voorstelling die nergens spannend is. Een hufter wordt door zijn vrouw vermoord, ja waarom niet. Gruwelijk maar weinig functoneel wordt het lichaam tijdens de voorstelling ontleed.De diepte moet vervolgens komen door deze daad te linken aan een vertelling uit de oudheid maar daar slaagt de voorstelling niet in. Als publiek wordt je in een ongemakkelijk positie gebracht maar ok dit komtde voorstelling niet ten goede; het geeft je eerder een kater. Niet naar toe gaan!

Zo op het eerste gezicht zou je het niet zeggen maar dit stuk gaat over de onvoorwaardelijke liefde tussen man en vrouw. Ik ben zelden zo ontroerd geweest.De combinatie van tekst (in twee talen) en muziek was zo mooi en zorgvuldig gekozen dat ik er kippevel van kreeg.
Het spel van Sabri Saad was pakkend; hij hield het publiek in de ban van het stuk, waar een vrouw uit liefde voor haar man de zwarte plek binnen in hem zocht. Er zit zeker geen zwarte plek in het spel van Sabri Saad El Hamus.
M.S

Nog nooit, nog nooit een man zo op toneel gezien die zoveel kracht en schoonheid laat zien. Een persoon die de Liefde en de Wanhoop van een man en vrouw prachtig neerzet.
Op een manier waarop er geen oordeel is, maar waar de Liefde uiteindelijk alles overwint. Ontroerend mooi, om nooit te vergeten!

Wat een prachtige voorstelling! Sabri Saad el Hamus is een meester in deze vorm, die mij doet denken aan oertheater: een verteller op het dorpsplein die alle rollen speelt en tegelijk alwetend is.
Zeer ontroerend maar af en toe ook komisch relaas over een diepe liefde, marokkaanse vs. nederlandse mores, integratieproblematiek en opgroeiperikelen- allemaal zonder dik opgelegde moralistische vingetjes. Het publiek mag hier na afloop zelf uitmaken wie als dader, wie als slachtoffer uit de strijd komt - en dat is verdomd niet zo makkelijk als de Telegraaf je soms wil laten denken. En ook nog gewoon een heel erg mooi verteld en gespeeld verhaal.Dit soort voorstelling wil ik echt wel vaker zien!

Pareltje van een voorstelling: klein, intiem, grappig & uiteindelijk zeer ontroerend. Vooral ook dankzij de tekst van Lisa de Rooij was dit tweede deel van de cyclus over de vijf zuilen van de Islam veel sterker dan het eerste deel. Sabri Saad el Hamus toont zich een rasperformer, hij houdt de zaal als een slangenbezweerder in bedwang met taal, gebaar en blik. Op soepele wijze weet hij van de grootste horror tegelijkertijd iets komisch én iets liefdevols te maken. De tragische liefde van Mohammed en Omnya wordt verteld, getoond en volledig geloofwaardig gemaakt. Oordelen verdwijnen, uiteindelijk blijft alleen het gevoel over…

Omnya is het tweede deel uit een vijfluik van Sabri Saad el Hamus; het eerste deel heb ik niet gezien. Het onderwerp: Mohammed wordt vermoord door zijn echtgenote Omnya en ziet vanuit zijn dode lichaam toe op wat er met hem gebeurt en er zijn flash backs waardoor langzaam de toedracht duidelijk wordt. Ik heb van begin tot eind geboeid de eenmansvoorstelling gezien, ben zeer onder de indruk, niet alleen van het verhaal maar m.n. de wijze waarop hij acteert. Helaas was de zaal in de Meervaart lang niet vol en dat is absoluut ten onrechte (ook de recensie in NRC was lovend). Het heeft bij mij gezorgd voor een andere beeldvorming tav deze problematiek.