LOD is, zegt men in Gent zelf, een productiehuis voor muziek en muziektheater. En daarmee is geen woord teveel gezegd. In “Liefde/zijn handen” is allereerst een overdonderend, overweldigend en soms overdadig vertoon van alle mogelijke muzikale wijzen en stijlen. Maar steengoed.

Bovendien, omdat het door een fenomenale Josse de Pauw gebeurt, is het ook nog een meeslepend en gruwelijk sprookje dat de duistere en wanhopige kanten van de liefde verteld. Want vertellen kan-ie!

Kortom, ik was het gisterenavond dan ook volkomen oneens met mijn rechterbuurman in de Toneelschuur, die na afloop zei het maar niks te hebben gevonden. Die heeft blijkbaar bijvoorbeeld niet in de gaten gehad wat Angelique Willkie qua vocale en fysieke acrobatiek liet zien - want dat was, dunkt mij, op zich al een gang naar de voorstelling waard.

LOD gaat trouwens binnenkort ook met “Dubbelconcerto” van dezelfde cellist/componist Jan Kuyken, dan samen met Marlies Heuer, van start. Iets om naar uit te kijken.