In Licht van Conny Jansen danst is er een mooi evenwicht tussen (de techniek van) het licht, de muziek en de dans. Het licht vormt hier absoluut geen overdreven lichtshow, alleen geel en blauw licht. Soberheid staat voorop. Ook hebben de dansers een relatie met het licht. Zij zoeken het licht op, dansen ermee of lijken er juist van te vluchten. Of zoals Conny Jansen zelf zegt: de dans wordt geboren uit het licht.
De muziek is zeer afwisselend, van vreemde geluiden tot placebo. Ook zitten er grappige elementen in de voorstelling, zoals bijvoorbeeld een soort duet met een computergestuurde lamp. De voorstelling is erg toegankelijk en laat ruimte voor eigen interpretaties. Ik heb veel bewondering voor de manier waarop Conny Jansen haar choreografie en het licht heeft samengebracht in een schitterende voorstelling.

Wat een onzin, wat een super overdadige lichtshow, dit sluit werkelijk nergens aan, niet binnen de gehele choreografie. Hoe was het ook alweer? Als een tang op een varken. Echt maar 1 gewei voor de uitstekende dansers aan hen heeft het niet gelegen. Een choreografie op laat ik zeggen Kunstbende niveau, helemaal niets geen dramaturgische lijn te bekennen, geen opbouw, geen verhalende lijn enkel en alleen gebakken lucht. Dat laatste was na alle waarschijnlijkheid een pakkende en betere titel voor de vervelende avond geweest. Voorlopig voor mij geen Conny Janssen meer. De Volkskrant was echt te mild in haar oordeel. En vooruit een tweede gewei voor de techniekmedewerkers, zij hebben het verdiend de licht en geluid ontwerper absoluut NIET!