Misschien kwam het door het moment, één dag na ‘de eerste politieke moord in Nederland’. Maar mijn god, wat voelde ik me kut toen ik de schouwburg uitliep. Met dank aan Raoul Heertje. Ik heb nog niet eerder een voorstelling gezien die zoveel indruk op mij maakte, en dat kwam helemaal voor rekening van zijn ‘slotmonoloog’. Zijn oprechte woede kreeg de zaal aan het nadenken. Dankjewel

Mijns inziens hinkt deze voorstelling op twee benen. Ten eerste is het een stuk over Lenny Bruce(1925-1966), een comedian van joods-Amerikaanse komaf die in zijn tijd in New York volle zalen trok. Ten tweede is het een stuk over stand-up comedy als genre, wat een goede stand-up act wel en niet zou moeten bevatten. Het resultaat van deze dubbele zingeving is een soort musical waarin angstvallig de historische setting van Bruces biografie wordt vermeden (ik denk om een oubollige sfeer te vermijden?) maar waarvan het komisch gehalte laag blijft omdat, op het moment dat de stand-ups goed loskomen, weer aandacht moet worden besteed aan de naamgever van het stuk. Ik had liever serieus toneel gezien over Lenny Bruce, oubollige grapjes ten spijt.

Het is een bij voorbaat verloren gevecht. Terpstra wil iets duidelijk maken over de impact die Bruce destijds heeft gehad, door met behulp van “echte” stand-up het publiek proberen te raken. Tijdens de slotmonoloog van Lebbis worden een aantal rake dingen gezegd, waardoor ik denk “gôh, het lijkt nog te lukken ook, dat doet Lebbis toch best knap”. Maar op datzelfde moment beoordeel ik het dus weer als een voorstelling, neem ik afstand, en is het stuk werkelijkheid wat bijna binnenkwam weer verdwenen. Maar het gevecht om daar te komen is wel interessant. Jammer dat andere dingen daaraan ondergeschikt zijn geworden: de vertellers-vorm werkt niet, Rogier in ‘t Hout heeft een te lief bekkie om echt boos te zijn, en Veerle is een prachtige vrouw, maar niet om te zien strippen als je op rij 2 zit.

Voor een voorstelling met zijn mond vol over vrijheid van meningsuiting is het op zijn minst vreemd dat een mevrouw die halverwege opstaat om te roepen dat ze het een aanfluiting vindt, door een verklede acteur in zijn rol luidruchtig wordt medegedeeld dat ze dan maar moet opdonderen.
Maar er is meer mis met Lenny Bruce. Om te beginnen kom ik veel te weinig over Lenny Bruce te weten om ook maar iets meer dan “het zal wel” te denken als de man aan het eind dood op een wc wordt gevonden.Ligt ook aan Hans Sibbel. Hij kan wel heel goed stand-uppen, maar niet acteren. Het is dan ook behoorlijk treurig om te zien hoe het ensemble om Sibbel heen moet draaien om middels kromme zinnetjes en soapachtige scenetjes duidelijk te maken op welk punt van Lenny Bruce zijn leven we nu weer zijn aanbeland.
Om de rise and fall van een gekwelde kunstenaar voelbaar te maken is meer nodig dan een teleurgestelde blik en steeds meer “lafaards” die “afhaken” omdat het “te link” wordt. De stand-ups die steeds grover worden naar het einde toe missen daardoor doel, en niet eens alleen omdat de huidige zeden anders zijn dan in 1959.
Ja, oke, Lenny Bruce vond de wereld in 1959 al een kutplek en dat is het nu nog. Daar ben ik het volkomen mee eens.
Sterker nog, ik ben een theaterbezoeker omDAT ik dat weet en ik graag van theatermakers en andere kunstenaars hoor hoe zij met die kutplek omgaan, en eventueel wat zij aan troost of alternatief te bieden hebben. In Lenny Bruce blijft het bij de mededeling.
Willem-Alexander is met de dochter van een absolute schoft getrouwd en wij vieren feest en dat is inderdaad schandalig. Maar had dat op 2 februari op het Rembrandtplein geroepen.
Ik denk dat je dan pas een beetje had voelbaar had kunnen maken hoe het geweest moet zijn om iemand als Lenny Bruce te zijn. Niet drie maanden later in een Schouwburg.

Best een goede voorstelling. De combinatie van toneel en stand up gaf een extra laagje aan het geheel. De slot stand up van Raoul Heertje was er één voor de onderbuik.
Het spel was goed, de muziek lekker en het decor geweldig. Geweitje voor de strip-act van Veerle van Overloop. En een extra gewei voor de barkrukken.

Een mooi nieuw soort toneel word neer gezet door het NNT waarbij geprobeerd word om een stand-up comedian (afwisselend Raoul Heertjes en Lebbis) te integreren in het stuk zelf. Helaas merk je dat de stand-up comedian in werkelijkheid niet mee speelt, iets wat overiggens (helaas) weinig mensen opvalt. Het zou een fantastisch concept zijn, maar er moet nog wat aan worden geschaaft.
Aan de andere kant is het wel mooi om te zien dat toneel gelukkig meer is als het standaard saaie concept waarbij niet tegen heilige huisjes aan geschopt mag worden, evenals tegen die van de maatschapij. Hierbij gebeurd dat dan ook veelvuldig en de kathedraal word ernstig aan het wankelen gebracht.