Dit is nou echt zo’n Parade-voorstelling waarmee het festival zichzelf om zeep helpt: een verzameling vondstjes met een geinig decor, maar het gaat nergens over, de stukjes hebben geen onderling verband. Sommige beelden zijn wel aardig, en Stef van Eijnden kan erg goed intens droevig kijken, maar doet dat vervolgens veel te vaak. Nee, dank je, dit hoeft van mij niet.