Haye van der Heyden heeft een goed “well made play” geschreven, een soort “Kale zangeres meets One foot in the grave”. De eerste helft gaat nog wat stroefjes, dan zijn de zinnen hier en daar nog erg papier, maar na de pauze komt het goed los. De jubilerende Allard van der Scheer en vooral Nelly Frijda spelen erg sterk, Hymke de Vries overtuigt me wat minder. De “freeze-frames” die de regisseur voor elke scènewisseling heeft ingelast worden na een tijdje wel wat lachwekkend, en de vervoeging “schapen-schiep-geschapen”is ook wat spijtig voor een stuk waar zoveel nadruk op taligheid ligt. Maar het stuk loopt lekker, er wordt goed geacteerd, en aan het eind komen alle lijntjes keurig bij elkaar.

Well made play met Allard van der Scheer, die steeds dementer wordt. Goed geacteerd, leuke belichting, belabberd lelijk decor en duidelijke regie. Maar wel ongelovelijk saai en te duidelijk geconstrueerd. Waarom niet nog meer mussen en zwanen???

Mijn eerste Haye van der Heijden, en ik moet zeggen: het viel mee. Dat is overigens niet hetzelfde als: goed.