Voor aanvang van de voorstelling bestelde een theaterganger een dubbele espresso. Na een half uur Suver Nuver bleek de man, die schuin voor mij zat toch in slaap gedut. En helemaal kwalijk kon je hem dat niet nemen. De voorstelling was ontzettend traag en had nog het meeste weg van een slapstickplaat die op slechts 30 toeren werd afgespeeld. Volgens kenners wordt in deze voorstelling wel het hele verhaal van King Arthur vertelt en dat is toch knap voor een voorstelling die een krap uurtje duurt. Als je, zoals ik, weinig of niets met King Arthur hebt, kom je geen moment in het verhaal. Door de onbegrijpelijkheid en de loomheid van het spel deed het arrogant aan en had ik het gevoel naar ‘grote mensentoneel’te kijken waar ik niets van snapte. De enige leuke vondsten zijn de kostuums en de paardengeluiden op de achtergrond.

Ik snap best dat mensen dit afschuwelijk kunnen vinden. Ook tijdens het nagesprek bleek dat mensen het saai vonden en er verlangt werd naar een verhaal en er werd zelfs gevraagd om psychologische ontwikkeling van de personages. En dan nog de klacht dat de weinige tekst, vaak niet verstaanbaar was, ik had er niet zo veel last van.
Ik moest zelf ook wel even wennen aan de stiltes, maar op een gegeven moment werd het een ritme van stiltes. Die je spitsten op geluiden en bewegingen.
Je moet voor deze voorstelling genoeg concentratievermogen hebben, wat lastig is in onze zap-cultuur. Ook heb je fantasie nodig, om de voorstelling in je hoofd mooier te maken rondom het weinige dat je wordt aangeboden.
Je moet dus als publiek werken en dat wil men niet, men wil geamuseerd worden. Maar mensen daar heb je een tv voor!

Tijdens de voorstelling werd er veel met stiltes gewerkt, deze werkten vaak goed. In eerdere minirecensies las ik dat iemand vond dat er geen verhaallijn inzat, dat vond ik dus wel. En als je de verhaallijn volgt wordt het denk ook aantrekkelijk om te kijken naar hoe de personages zijn uitgewerkt.
Ik vond het erg leuk dat de spelers overduidelijk en door het hele stuk heen lieten merken dat die ridder’pakken’ voor geen meter zaten, das een keer wat anders dan al die geromantiseerde ridderverhalen.
De herhaling werkte mijn niet eens op de zenuwen en ik vond het ook niet irritant. Ik heb 1 tomaatje gegeven omdat ik vond dat een enkele stilte te lang duurde

Wat een suf stuk. Als dit de bedoeling van toneel maken is wordt het tijd voor een actiegroep. 4 irritante “ridders” in blikken harnassen die maar een beetje heen en weer lopen en waar vrijwel geen volzin uit te krijgen is. Nee, snel vergeten maar.

Ik ben Sting Roefs en zit in de vierde van vwo. We moeten van school naar voorstellingen en hebben een abonnement gekregen. We zijn dus naar King Arthur geweest. van te voren had ik alleen op internet het verhaal van King Arthur, de echte gelezen. Maar toen ik daar naar de voorstelling was gegaan vondt ik het irritant en saai want ze waren maar een beetje aan het rondlopen. en ze zeiden bijna niks. Maar later blijkt dat dit dus de bedoeling was om je te irriteren. dat is dus goed gelukt, maar dan vindt ik het nog een saaie, slechte voorstelling, omdat er niks gebeurd en er is geen echte verhaal lijn. The End

Ik ben Martijn en ben voor ckv naar deze voorstelling geweest. Ik heb van te voren info gezocht(ook op deze site)en ben toen tot de ontdekking gekomen dat de voorstelling die we gaanm zien iegenlijk nergens over gaat, ze proberen alleen het publiek uit de tent te lokken, door steeds dezelfde bewegingen te maken en die continue te herhalen. Ik denk dat ze dat aardig gelukt is, ze irriteerden de mensen steeds en dat hoorde je ook aan het publiek(je hoorde om de paar minuten een zucht enz.)En doordat ze precies hun bedoeling van het toneelstuk hebben bereikt bij mij, vind ik het een goede voorstelling en vandaar de drie geweien. Die ene tomaat is voor het beetje saai en suf overkomen van de voorstelling. Groetjes Martijn.

Weet wat we doen?
We maken een voorstelling die helemaal nergens over gaat en waarin helemaal niks gebeurt. Dan gaan we een uur irritant heen en weer lopen in irritant rammelende harnassen, mompelen onverstaanbaar vier volzinnen en dan kijken we hoe lang het duurt voor het publiek spreekkoren aanheft of beter woedend de stoelen uit de zaal rukt en naar het toneel smijt.
Ik heb Kas en de Wolf hoog zitten en Suver Nuver prof theatermakers gevonden, maar wat hier gebeurt is verbijsterend. Daar staan drie mensen op het toneel met zoveel ervaring een waaaaanzinnig grote plank mis te slaan.
Verraad aan het vak.