Bijna de wanhoop nabij, was ik, op musicalgebied. Wat een ellende, slechte zangers, nare dansjes etcetc, maar de redding bleek nabij: Er bestaat een goede nederlandse musical! (En dat van het Van den Ende-imperium, wie had het verwacht)
Jesus Christ Superstar heeft natuurlijk al een enorme voorsprong om mee te beginnen: Het is een geweldig stuk, fantastische muziek. Maar de uitvoering was onverwacht goed.
Ten eerste heeft men bij de casting gekozen voor mensen die in de eerste plaats zangers zijn, en niet zozeer dansers. Dat resulteerde in een fantastisch homogeen koorgeluid (het arrangement met alleen zang als begeleiding van ‘I don’t know how to love him’ was schitterend) en zeer overtuigende hoofdrollen, waarvan Judas’ ultieme rockstem nog het meest imponeerde. Maria Magdalena kon zeker zingen, maar was mij een tikje te musicallerig, met nare haaltjes aan het eind van de zinnen. Jezus was qua uitstraling en uiterlijk perfect gecast, maar hoe overtuigend ook, qua zang haalde ook hij het niet bij Judas. Grote verrassing was voor mij Jamai als apostel Simon, wat moet die jongen hard gewerkt hebben de afgelopen jaren! Hij heeft nu écht leren zingen, en heeft een prettige podiumaanwezigheid. Ook schitterend: De rol van Pilatus (dacht ik toch) een klein mannetje met een prachtige bas.
Het toneelbeeld was mooi, eenvoudig, de choreografieeën waren duidelijk aangepast op het feit dat de zangers geen ontzettend ervaren dansers waren, maar overtuigden niettemin geheel, het gebruik van gebarentaal als bewegingselement vond ik een vondst.
Enige minpuntje: Het geluid. Hoewel er duidelijk goede technici aan het werk waren (vooral te horen aan de rustiger stukken en de koorklank), was de verstaanbaarheid niet altijd goed, en het bandgeluid soms wat rommelig. Maar ik kan me ook voorstellen dat zo’n grote band in een plexiglas hokje lastig strak uit te versterken was.

Oftewel, niets dan lof! Vroeg u zich ook af of het uberhaupt wel bestond, een goede musical, laat Jesus Christ Superstar u een hart onder de riem steken.