Tonnus Oosterhoff is verliefd op Dette Glashouwer (“Dans zonder vloer”, blz 112,135). Ik schuif bij hem aan. Maar dit keer, in de ‘soul-opera’ J.C. Superman, steelt Joke Tjalsma als vuurvast kreng, toch de show van Suver Nuver. Een voorstelling die oorspronkelijk vondsten aaneen rijgt van de opkomst van de gezinsleden, via de slapstick-moord op pa tot de slotscène. ‘t Gaat niet erg diep, maar ‘t is wel heel leuk.

Prachtige voorstelling, vooral voor wat betreft de vormgeving en de dosis humor. Het verhaal is flinterdun, met - jawel - alweer incest en het acteerwerk is ook niet altijd geweldig, met een grote uitzondering (en twee geweien) voor Joke Tjalsma. Maar wat een schitterende regie, wat een heerlijke timing, wat een fraaie mime, wat een ‘soul’.