De vaderzoonverhouding is een terugkerende thema in het werk van Guido Kleene. Zelf ooit op zeer jeugdige leeftijd door zijn vader verlaten onderzoekt hij het verlangen een band met deze man te hebben. Bij een vorige voorstelling, ‘Paters in Congo’, leverde dat een geforceerd geheel op, Jasons Zonen echter is prima te verteren. Hans Man in ‘t Veld is uitstekend als sparring partner die langzaam groeit in zijn rol als vader, hij en Kleene hebben een mooi evenwicht gevonden in de Werktheater-achtige speelstijl waarbij persoonlijke verhalen gemengd worden met spelscenes,
Er zitten een aantal zeer komische situaties in zoals de vader en zoon die de wederzijdse kennis over elkaar toetsen middels een quiz, het muziekgebruik is inventief en als je dan bedankt dat deze voorstelling zonder subsidie tot stand gekomen is, kun je alleen maar bewondering hebben.
De tomaat is voor de lengte van de voorstelling. Het laatste deel boeit, ondanks het poetische eindbeeld, te weinig.