Na een prachtige Boheme bij DNO viel Idomeneo bijzonder rauw op de maag. Prachtige zangers, geweldig orkest, maar wat een draak van een productie. Een geweldige opera wordt vooral door het karikaturele optreden van het koor volledig in het belachelijke getrokken. Je zou bijna hopen dat Idamante inderdaad de trekker van het pistool (!) dat ‘hij’ (DiDonato) in de eerste acte in wanhoop tegen het hoofd hield, inderdaad overgehaald had, dat had een heleboel ergernis bespaard. Te erg voor woorden. Arme Mozart…

Decker/Chailly hebben nog een hoop werk te doen om Don Carlos boven Idomeneo uit te tillen om in de aanmerking te komen voo de productie van DNO dit seizoen! Een enorm pluspunt is de enscenering van het echtpaar Hermann. Na een magnifieke Giulio Cesare een absoluut hoogtepunt in de afgelopen seizoenen van DNO. De personenregie doen je alle starre conventies van de opera seria vergeten in een prachtig decor met dramatsiche prachtige effecten. Maar niet die prachtige enscenering voerde de boventoon maar eerst en vooral de magnifieke muziek van Mozart en de superbe bezetting en de directie van Haenchen ondersteund door het NKO en het koor van DNO.
Na alle pijn onder de Waard eindelijk weer een dirigent die naar het podium kijkt en ademt en zingt met de zangers en een zeer verzorgde klank en finesse. In een magistrale zinderende spanningsboog - met overigens een zeer hinderlijke lange pauze - eindelijk weer een keer echte waarachtig gespeelde muziek uit de bak. DiDonato is een absolute sensatie als Idamante en Rebecca Evans is na een superbe Susanna wederom in topvorm als Illia en de overige rollen laten weinig te wensen over. Terecht werd Lockwood de vaste repetitor van DNO als klavecimbel bespeler in het continuo in het applaus betrokken. Absolute top!