Een bewegingsvoorstelling die een aangename balans laat zien tussen drie speelsters die enorm verschillen maar alledrie een prettige aanwezigheid op de speelvloer hebben. Geloofwaardig spel dat vanuit een simpele anekdote - boodschappen doen in de supermarkt - in pure beweginsabstractie eindigt. Lichtvoetig en vanzelfsprekend uitgevoerd en een verlangen uitdrukkend naar een vanzelfsprekender lijfelijke cultuur in een afstandelijke wereld. Het geheel is nog niet volgroeid, maar iets zien opgroeien is vaak mooier dan een afgerond proces. Komma vier is een belofte voor de toekomst. Als de inhoudelijke noodzaak scherper wordt en de groep in staat wordt gesteld professioneler te werken, kunnen hun producties alleen maar beter worden. Ik hunker naar meer.

Een beetje vreemde voorstelling. Drie vrouwen lopen langs een paar stellages van een supermarkt, de een met een wagentje, de ander met een mandje en de derde doet de “boodschappen” gewoon met de hand. Men probeert elkaars aandacht te trekken, men is op zoek naar contact. Er zit veel fysieke beweging in het spel en het enthousiasme straalt van de gezichten van de speelsters.