Na mooie recensies in Volkskrant en NRC had ik goede hoop. Maar wat een deceptie! De 2 heren spelen beide zo’n 7 a 8 typetjes zonder al te veel verschillen, waardoor je zeker tot de pauze nodig hebt om erachter te komen wie er uberhaupt meedoen aan het verhaal. En dan dat verhaal, na ja. Blijkbaar loopt Engeland hier voor uit maar ik begrijp echt niet waarom. Door het vreselijk typematige spelen wordt alles zo plat als een dubbeltje zonder ooit grappig te zijn. Het enige gewei is voor Laus Steenbeke die het stuk niet redt maar toch 3 van de 7 typetjes aandoenlijk neerzet en vooral mooie overgangen tussen de verschillende rollen maakt.