Marjolijn van Heemstra is theoloog. Ik heb vooroordelen over theologen. Maar dat zijn dus vooroordelen, want dit was echt een heel leuk en energiek meisje. Haar voorstelling gaat over wonderen en hoe die te ervaren. Hoe het ongrijpbare grijpbaar te maken. Van Dolron-achtig worden Newton en Edison erbij gehaald, maar Marjolijn Heemstra is genoeg zichzelf. We (= Heemstra en publiek) hebben aan het eind de stilte opgenomen en weer afgeluisterd om te horen wat er niet is en daardoor juist misschien wel. Dat was gezellig. En ik weet nu dat er een mini zandwoestijn midden in mijn hoofd zit.