Het begon hoopvol, met goed zang en acteerwerk van met name Hadewich Minis en Fedja van Huet. Maar het tweede deel sloeg de plank volledig mis. Ik zag een man slapen, ik viel zelf bijna in slaap en het enige grappige moment was dat er iemand uit het publiek wilde vertrekken, ze kreeg de deur echter niet open…. Volgens mij waren de acteurs zelf ook neit tevreden. Zonde van mijn geld!

Het eerste deel was ronduit prachtig. Mooie tekst, mooie muziek (kippenvel door Hadwych Minis), mooie locatie. Wat wel jammer was, was dat de drie hoeren de sfeer met semi-lollige opmerkingen verzwakken. Het tweede deel, wat helemaal om de hoeren draait is erg langdradig, wat mij betreft had de voorstelling een uur korter kunnen duren. Een tomaat dus voor de hoeren, 4 geweien omdat de rest zeldzaam mooi was.

De voorstelling wordt gespeeld in de entreehal van het inmiddels leegstaande gebouw voor de Sociale Dienst. Met de kuipstoeltjes opgesteld als op een vliegveld, wordt er gespeeld op, om en door het publiek.
De tedere, nauwelijks merkbare aanrakingen door ‘de meisjes’ die zich geruisloos door het publiek verplaatsen maken de voorstelling heel intiem, maar geeft wel een soort van vrijheid.
De teksten zijn goed, de zang is verrassend goed en zeker Hadewych Mimis verdiend voor haar zang, spel en uitstraling een dik gewei. Het tweede deel, met de (oude) hoeren die ouwehoeren is minder en lijkt alleen maar in dienst te staan om de 3 topactrices van ZTH nog eenmaal in de spotlights te zetten. Dit was een beetje jammer, maar het stoorde niet.

Tom Lanoye for president, Johan Simons in het Catshuis en ZTHOllandia forever!