Van Reek en Ten Bosch maken onbeschrijflijk theater: ze toveren je beelden voor uit het ongerijmde, het onbenoembare, beelden die precies doen wat beelden móeten doen: je verbeelding aan het werk zetten. Dan weer twee scharrelende vrouwtjes, in de weer met onbestemde vruchten, dan weer weer gemaskerden met fallus-lange neuzen, dan weer een weer onbestemde, maar o zo zorgvuldig uitgevoerde handeling met met dierenhuiden. En zo gaat dat door. Geen verhaal, of beter, zoveel verhalen als je zelf maar bedenken kan. En dat alles net een prettig-ouderwetse ambachtelijkheid. Beeldend theater zónder alle toeters en bellen van de moderne multimedia (al is het begeleidende geluid van Ruud van der Pluym in al in zijn bescheidenheid prachtig).
Theater- en festivalprogrammeurs: meteen gaan kijken!!

Levend stilleven vol passie en humor.
Condooms gevuld met rood sap drillen zó dat je de substantie kan voelen. Het afwassen van potjes geeft je een sensatie aan je vingertoppen en ondertussen lopen associaties druk door elkaar heen.
Rare, mooie, idiote, nare wereld van het huishouden.
Wat een mooie manier van theater maken. Bravo!