We hadden eigenlijk best een gezellige avond vrijdag. We kregen een stukje toneel voorgeschoteld en konden nadien nog eens wat bijpraten met Bart Gerard (niet toevallig ook de regisseur van dienst) en Nele Vervaeck (een oude bekende, “Remember ‘Closer’ anyone ?”). In het Theaterkaffee aan de overkant van de schouwburg omdat het café naast de schouwburg geen zin had om open te blijven tot na de voorstelling. Eigenlijk wel een gezellig cafeetje. Ik was er nog nooit geweest. Al moet gezegd dat de mevrouw van dienst het even moeilijk had toen de mensen massaal binnenstroomden na de voorstelling. Ze waren duidelijk niet voorzien op zo’n massa volk. Dat bleek ook toen we ons tweede glaasje wijn vroegen en er blijkbaar geen wijnglazen meer ter beschikking waren.

Het stuk dan. “Familieportret” brengt wat de titel doet vermoeden. Een portret van een familie. Een familie marginalen. Moeder doet haar best om haar kinderen te onderhouden en dat is niet zo evident want de één is al een grotere leegloper dan de andere. Patrick is een halve crimineel die op het punt staat te trouwen met een allochtone. Albert is zo zot als een achterdeur en heeft er al een aantal zelfmoordpogingen op zitten en Amelle is zo labiel als maar kan. Zij is getrouwd met Raymond die zijn tijd verdoet met niets doen en naar stevige muziek luisteren. Gelukkig heeft mama Louies nog buurman Pinchard bij wie ze af en toe wat troost vindt. Het onderwerp van dit stuk is ook zijn grootste zwakte. Het gaat eigenlijk nergens over en kabbelt wat voort zonder echt naar een hoogtepunt te gaan. Bijna op het einde wordt er dan nog een “twist” gegeven aan het verhaal die niemand had zien aankomen en waar verder ook niets mee wordt gedaan.

Pas op, het was allemaal niet zo slecht gedaan hoor. De acteurs waren allemaal van een redelijk niveau (op twee na dan misschien) en hier en daar zat er ook een leuke regievondst in (zoals de kapotte lamp). Ook wel een leuk gebruik van licht door enkel de woonkamer zelf te belichten en niet wat zich daarrond bevond. Hierdoor stond er af en toe wel eens een acteur in het donker, maar dit mocht wel en droeg bij tot het idee dat deze mensen het niet al te breed hebben en zelfs geen geld genoeg hadden om voldoende licht te kopen om hun appartement volledig te belichten. Daar zal het dus echt niet aan gelegen hebben. Alleen kon het stuk mij niet voldoende boeien. Gelukkig dat het dan ook maar anderhalfuur duurde …