Om te beginnen een ergenis over mensen die tijdens een voorstelling hun kop niet kunnen houden, zoals de mensen naast me. Vreselijk!!!
De voorstelling was erg fijn. Lekker gelachen om alle acteurs, maar met name om Peter Blok met zijn absurde grappen. Mooi toneelbeeld, niet te moeilijk (wel wat felle lampen in het begin). Mooi spel van iedereen. Leuk script, waarin Maria Goos laat zien hoe mooi de Nederlandse taal is. Lekker herkenbare situatie ook. En één zin trof voor mij de essentie van theater (al was het niet in die context): “We zijn hier voor de mooie herinnering.” En het zal inderdaad een mooie herinnering zijn.

Komedie, wanneer zie je dat nog eens! In een hele volle Stadschouwburg. Maria Goos zei ergens dat ze het zwartste in zichzelf heeft opgezocht voor deze voorstelling. Het viel nog al mee. Het was nog geen echt toneelstuk, maar de dialogen klopten goed. Ik moest zelfs echt hard lachen op een gegeven moment. Marisa van Eyle viel een beetje uit de toon; haar personage was een allergaartje dat alles moest aanzwengelen. Speciaal voor Kut Cobain grap een geweitje.

Komt een beetje langzaam op gang, maar is uiteindelijk best goed. Best wel prettig af en toe om zo’n voorstelling te zien met echte personages en een plot. Tomaten voor de voice-overs. Maria Goos moet maar vaker toneel schrijven, dan leert ze dat wel af.

Erg vermakelijke schrijnende botheid. Erg fijne cast om naar te kijken. Erg herkenbaar. Erg lekker pretentieloos.