Dit is het tegenovergestelde van King Arthur Integraal, dat was rustig, veel stiltes en eigenlijk weinig te zien. Bij deze voorstelling word je overgoten met teksten, beweging en modder. Het is soms grappig en soms weer pijnlijk, maar over het algemeen is het veel, misschien te veel. Ik had 3 paar ogen nodig om alles te kunnen volgen, om samenhang te brengen in een onsamenhangend geheel. Niets wordt duidelijk, alles blijft raar. Mooi was het licht van de lucifer en de Marokkaanse vrouw, voor de rest leek het een parodie op Het temmen van de Feeks van TGA. Toch verliet ik vrolijk het theater, het was wel leuk geweest, maar ook een voorbeeld van hoe ik in ieder geval nooit theater zou kunnen maken.