Dit moet iedereen zien. Wat een schitterende voorstelling… Geweien voor de regie maar vooral voor de spelers die met zoveel bezieling dit schitterende stuk spelen. Dirk Tanghe is een fenomenale regisseur, maar zonder zijn spelers was hij nergens! Passie, passie en nog eens passie!

Dit verpletterende stuk heeft echt een enorme indruk op mij achtergelaten. Nog nooit was ik zo diep door een theatervoorstelling geraakt. De beelden, de paarden, de rollenverdeling… Prachtig! Alleen vond ik de geluiden erg akelig. Maar daardoor maakte het dan wel weer indruk. 3 geweien voor Louis van Beek, ik ben sinds gister fan! Hoop nog een keer te gaan, helaas is alles uitverkocht, het is echt de moeite waard om er zoals ik helemaal uit Zuid- Limburg te komen. Ik zou zelfs vanuit Australië komen om het nog een keer te zien!! Lap alle slechte recensies aan je laars en ga als je de kans krijgt erheen!
Hoop Louis van Beek ooit nog in een theaterproductie te mogen zien en Dirk Tanghe, ga zo door!
Neem mijn advies aan! Goed werk!

Dirk Tanghe is dus echt gek! En niet op een leuke manier, achterlijk. Wat een domme stukkeuze. Jammerlijk.

Met goede moed en hoop naar utrecht afgereisd, met open vizier naar toe gegaan en heb me twee uur lang een ongeluk verveeld. Dat overkomt me niet snel, maar twee uur lang flauwekul naar mijn hoofd geslingerd krijgen is zelfs mij te gortig.

Wat een ongelooflijk mooie voorstelling. Ik heb hier eigenlijk geen woorden voor. Het laat je achter met vragen over het leven. Waar is mijn passie? Waar is ieders passie? Die van De Paardenkathedraal is in ieder geval evident: in deze voorstelling.

Als Marco van Basten eens een slechte dag had, viel er altijd nog genoeg te genieten. Zo is het ook bij regisseur Dirk Tanghe. Als hij, zoals dit keer, eens niet zo op dreef is, moet je eigenlijk ook niet zo zeuren. Daarom gun ik het gebruik van video en muziek, dat wil zeggen het soms helse geluid, geweien. En vooruit, ook het acteren. Dat was in een enkel geval wel matig maar meestal prima. Aan de andere kant, ik kan er niet onder uit, meneer Shafter, en zijn lange stuk hebben mij dit keer toch vooral verveelde irriratie (over het allerminst geactualiseerde jaren zeventig gewauwel) plus een pijnlijk houten kont, bezorgd. Bij elkaar goed voor twee blikjes.

Theaterseizoen 2001/2002 is het seizoen van regisseur Dirk Tanghe. Na zijn overrompelende Midsummernightsdream in de grote zaal regisseerde hij in het eigen (en sfeervolle) Paardenkathedraaltheater Peter Shaffers stuk uit de jaren 70.
Hoewel de opbouw van plotontwikeling in Shaffer’s tekst enigszins gedateerd is (min 1 gewei), werd door Tanghe’s regie (2 geweien), het virtuoze spel van Jeroen van Venrooij (Alan Strang; 1 gewei), Bas Keijzer (vader Strang; 1 gewei) en Louis van Beek (de psychiater; 1 gewei), en het geweldige toneel/videobeeld van Bart Clement (1 gewei), het een geweldige, twee en een half uur durende theaterervaring. Zorg dat je het niet mist!