Een meeuw. Een geweldige voorstelling.
Een misser voor iedereen die deze voorstelling niet heeft gezien. Een toneelstuk waarin de kunst van het leven wordt getoond. Een tragedie. Een komedie. Een pauzenummer. Een fantastische cast waar Tsjechov altijd van gedroomd heeft. Een mooie Halina in het bijzonder. Een degelijk staaltje regie van Theu Boermans. Een onovertroffen aanvang van de voorstelling. Een theatrale spanning die de spelers, regisseur en schrijver het gehele stuk vasthouden. Een onontkoombaar einde. Een meesterwerk.

Een erg mooie voorstelling. De acteurs doen het echt goed, en de luchtige momenten die erin verwerkt zitten doen het stuk goed. Er komen erg veel toneelbeelden later in de voorstelling terug, in een net iets andere sfeer, wat de voorstelling goed tot een geheel maakt. Het enige wat ik misschien jammer vond, is het half recenter maken (praten over 1500 bruto) en de andere helft ouderwets laten (Zola noemen), maar dit zal wel een bewuste keuze geweest zijn. Erg onder de indruk van Jappe Claes, die eigenlijk heel relaxed en nonchalant Nina naar de afgrond drijft. Was ook onder de indruk van hoe anders Macha en Nina allebei met hetzelfde probleem omgaan, namelijk onbeantwoorde liefde, kwam heel erg mooi naar voren.

Ondanks dat deze voorstelling erg lang duurde (3 uur), bleef het boeien. Ik heb geen enkele keer op m’n horloge gekeken (emn dat zegt wat!). Prachtig spel van met name Halina Reijn, Harry van Rijthoven en Jappe Claes. En wat een mooie regie van Theu Boermans! Het verhaal was heel helder. Wat ik moet denken van het begin, waar ze zogenaamd voorbereidingen treffen voor een voorstelling, weet ik niet. Dat zag er allemaal vrij naturel uit, op Ria Marks na, die naar mijn idee sterk overacteerde. Maar overal een prachtige voorstelling die het zeker waard is om bekeken te worden!

Uiteraard hulde voor de geweldige acteerprestaties, met name Halina Reijn, jong, rauw en ontroerend. Maar is dit nu de bejubelde en de hemel in geprezen voorstelling van Theu Boermans? Waarom vielen er dan verscheidene mensen in slaap, verlieten ze eerder de zaal en was zelfs ik na 3 uur murw geluld? Ergo: slechte dramaturgie, houd in godsnaam in de gaten wat je publiek ervan vindt; je bestaat bij de gratie ervan.

Ik heb een meeuw nu twee keer gezien.. en ik vind het gewoon een mooi stuk.. groots, proffesioneel, grappig, zielig en dramatisch.. maar soms ook (in het begin) een beetje langdradig..
prachtige sylvia poorta! en leuk dat theu boermans er zelf ook in mee speelt..
Complimenten voor de slotscene.. voor een tweede keer tranen in mijn ogen door het spel van carice van houten..

Ouderwets toneel. Een karikaturale Arkadina.Theu Boermans belichaamt in de rol van schrijver tot vervelens toe zijn eigen burn-out. De makers zullen het zelf wel erg spannend gevonden hebben de werkelijkheid van het toneelspelen in deze voorstelling te hebben toegelaten maar misschien hadden ze eens wat vaker moeten gaan kijken in de kleine zalen waar dit onderzoek op briljante wijze door vele nieuwsgierige theatergroepen wordt gedaan. Kunnen ze wat van leren. Met de visie op Kostja’s moderne toneelstukje vielen de makers pas echt door de mand: een parodie op de avant-garde uit de jaren 70. Wie daagt dat uit? Dus allemaal tomaten. Dat ene gewei is voor Carice van Houten die in staat was binnen dit concept een onontkoombare Masja neer te zetten.

Er valt weinig negatiefs te melden over deze voorstelling. Of het moet zijn dat de acteurs en actrices zich niet van hun beste kant hebben laten zien. Ik meen echter dat dit ook met het stuk zelf te maken heeft. Je kan je dus afvragen of de keuze voor de klassieker van Tsjechow de juiste was.
Qua acteren pur sang sprong Sylvia Poorta eruit als een wanstaltelijke Arkadina. Mike Reus was bij tijd en wijlen erg geestig en Theu Boermans overtuigt, ondanks zijn vlakke spel, als de bewierookte schrijver. De vorm waarin het stuk gegoten is, is origineel. Niet eerder heb ik theatertechnici, met shaggie in de mond, zo’n prominente rol zien spelen. Ze zullen het ontkennen maar ik denk dat ze best blij zijn ook een keer in de schijnwerpers te staan.
Nog te zien op het theaterfestival en een week in de Stadsschouwburg van Amsterdam. Toch maar naar toe gaan…