Van mij mag er in elke voorstelling wel een cello op deze wijze verkracht worden. Verder vond ik deze voorstelling niet echt interessant. Je kunt beter liegen (de wereld minder hard maken door te denken en te fantaseren)of doodgaan als je de wereld niet meer aankunt. Het verhaal van Winnie de Poeh was leuk, altijd wel, maar werd te niet gedaan door de rare handelingen van de acteur en muzikant. De ‘pauze’ zorgt dan voor een aparte wending, waarna de voorstelling in een vaart schoot die ik niet kon volgen. Dit was gewoon niet mijn ding.