Jammer, heel jammer. Met dat gevoel verliet ik de zaal. Jammer dat ik niet buiten ben gebleven. Jammer dat ik 10 euro moest betalen voor deze schattige (pejoratief bedoeld) drek. Neem kinderen eens au serieux, meneer peter de graef, ze zijn niet dom en zeker niet naief. Al die betutteling (je weet wel wat ik bedoel). Ik ben wel bereid om twee geweiën te schenken aan de twee acteurs die de ondankbare taak hadden om een rol over te nemen in zo’n korte onmenselijke tijd. Kristien De Proost en Pepijn (kotmadam-ster) Caudron doen hun best, maar kopiëren duidelijk regie-aanwijzigen. Deze voorstelling was naar het schijnt niet bedoeld om hernomen te worden, maar moest vlug de lege plek, achtergelaten wegens het cancelen van naar mijn mening schitterende stuk-musical-totaalspektakel Kale Koppen, invullen. Kale Koppen en zijn hernemeing werd afgelast wegens slechte recensies terwijl het een gedurfde sprong in het ongewisse was en nieuwe grenzen voor kindertheater in de 21ste eeuw definieerde. Hiermee wordt opnieuw de lafheid van Het Paleis en diens keizerin Barbara Wijckmans aangetoond. Schande, hoe u zich verlaagt tot oppervlakkige en oninteresante keuzes, mevrouw Wijckmans. Wel 1 lichtpunt in de gerecenseerde voorstelling, namelijk de ‘verdwijntruc’ van de acteur die de stoute meneer moest spelen. Nog nooit zijn coulissen zo inventief gebruikt als toen.