Mooi verhaal waarbij de verborgen geschiedenis zich langzaam ontrolt, klassieke opbouw wat dat betreft. Prima acteerwerk, overtuigde volledig. Mooi klein gehouden, past goed bij dit verhaal denk ik. Een van de beste Productiehuis-voorstellingen die ik heb gezien.

Tijdens een fietstocht rusten Maartje en Fonger uit in een uitspanning die gevestigd is in de oude boerderij van Maartjes vader, dichtbij de rolbrug, die er niet meer is. Alles is verdwenen of vervangen. Veel tijd is verstreken en veel dromen zijn teloorgegaan, maar samen fietsen zij nog wel eens en praten over vroeger in een taal, waarin de zinnen vaak blijven steken in enkele woorden.
Bouke Oldenhof schreef het stuk dat nu toevallig in Brabant speelt, maar dat net zo goed in Groningen of Friesland plaats zou kunnen hebben. Herkenbaar, ook voor mensen die dit platteland van de jaren ‘50 niet hebben meegemaakt. Die kleinheid, die bekrompenheid en die onmacht van “kleine luyden” wordt hier levensecht over het voetlicht gebracht met een humor die echte humor is in de romantische zin van het woord: aan de ene kant is er gelegenheid voor een daverende lach; aan de andere kant verdwijnt het gevoel voor tragiek nooit: een traan in de lach. Deze humor wordt versterkt, doordat beide acteurs het verhaspelen van de taal consequent volhouden.
Een echte aanrader.