Dat Jeroen van Merwijk een aartskankeraar is weten we zo langzamerhand wel.De laatste solo’s werden van hem werden steeds voorspelbaarder. Met Bavo Galama valt zijn chagrijn ineens op zijn plaats. Galama kan met één blik richting zaal het betweterig gezeik van van Merwijk relativeren waardoor het ineens grappig wordt. Behalve als theaterpersoonlijkheid is Galama ook in muzikaal opzichtde meerdere van van Merwijk die in deze combinatie zijn theatercarrière nog wat kan oplengen. Het acteertalent van Galama en de tekstuele kwaliteiten van van Merwijk zorgen samen voor een opmerkelijke voorstelling.

Chagrijnigste cabaretier van Nederland maakt duo-voorstelling met Ook-dat-nog veteraan.
Leuk dat Van Merwijk nu ook dialogen doet, maar hij had beter een gelijkwaardige partner kunnen zoeken. Galama doet aan alle kanten voor hem onder. Van Merwijk draagt het programma en het gros van de teksten lijkt uit zijn pen te komen. Galama is alleen geloofwaardig in een onderonsje met de zaal, waarin hij vertelt hoe moeilijk het werken is met Van Merwijk. Die wil moralen en meningen terwijl Galama amper weet waar hij het over heeft en alleen de zaal een leuke avond wil bezorgen zonder iemand voor het hoofd te stoten. Beter had hij het niet kunnen verwoorden.
Galama heeft absoluut kwaliteit als tiepjes- en dialectenvertolker. Hij zou met een even sterke collega (Silvia Millecam?) een prima lach-of-ik-schiet programma kunnen maken. Dan kan Van Merwijk weer solo, of met iemand die zo aan hem gewaagd is dat er theatrale spanning ontstaat. Goede kant van dit duo? Door Bavo valt het extra op hoe goed Jeroen is.
p.s. Galama: als je dan toch piano-achtige geluiden uit je toetsenbord tovert, waarom gebruik je dan de piano niet, die in elk theater staat?