De eerste keer dat ik een stuk van Herman Heijermans heb gezien en dan ook nog 2 achter elkaar.
De Meid interesseerde me niet zo, het was goed gespeeld en ook heel vaak grappig. Dat de rollen van de Meid en de Mevrouw omgedraaid zouden zijn, kon je al vermoeden en alle standaard conflicten heeft Heijermans er dan ook in weten te krijgen. Hiervoor een Tomaat en omdat het soms gewoon te onduidelijk was wie welke rol speelde.
Toen kwam Kwelling, geweldig! Een vrouw en haar sinds 2 jaar blinde man. Een kwartiertje uit hun leven. Waarin de man kapot wordt gemaakt door de vrouw en de vrouw zich daarmee eigenlijk ook kapot maakt. Prachtig spel, subliem eigenlijk, ik had voor het eerst natte ogen. Het had net ff iets langer door moeten gaan of de traan biggelde over mijn wang. Hiervoor alle geweien

Snoepje van een voorstelling: dus ook geen volle driegangenmaaltijd die vult, maar heel prettig, licht verteerbaar, waar je een blij gevoel van krijgt. Aan alle kanten zeer eenvoudig gehouden, na korte introductie van Olga Zuiderhoek glij je zowat ongemerkt de voorstelling in. Spelplezier van beide dames straalt ervan af. Kwelling is minder bijzonder, maar best aardig stukje na.