Na morgen niet meer te zien, maar dat is niet zo heel erg. Er wordt bij momenten weergaloos gespeeld, maar dat is helaas zelden. Dat zal mede komen door het feit dat alle spelers compleet hun eigen ding doen; als er een tegengestelde term van ensemblespel bestaat, hier invullen.
Het decor prikkelt en nodigt uit, maar blijkbaar niet bij de makers; het staat er en het ligt er en dat is het. En o ja, locatietheater, maar waarom? Wegens de werkelijk verschrikkelijke akoestiek, zodat Boons mooie taal overstaanbaar werd?
Een productie met potentie. Gewoon nog een keertje maken.