Een tegengeluid, omdat ik zag dat er op Moose gekatzwijmeld werd over Kees Torn: Het viel mij nogal tegen, terwijl ik me al minstens een jaar aan het verheugen was. Kees Torn kan heel mooi piano spelen, en schijnt daar vroeger ook veel gedaan mee te hebben. In ‘In de Gloria’ maakt Torn flauwe grappen, en heeft hij een te obvious rode draad (drankgebruik), die er te geroutineerd uitkomt. Ja, ja, we weten nu wel dat je van whiskey houdt! Het publiek behalve ik smulde. Geweitje krijgt hij voor de mooie begeleiding van lelijk gezongen liedjes, en voor een paar mooie ‘oprechte’ (oprechte excuses voor het gebruik van het woord oprecht) gedachtenspinsels: ‘Drank maakt meer kapot dan je lief is, maar men vergeet wel eens dat de liefde meer kapot maakt dan tegenop te drinken is.’

Kees Torn is altijd een feest. Hij is een charmant verteller en perfectionistisch liedjeschrijver. Het publiek mag meekijken in zijn eigenzinnige wereld. Het resultaat is een aandoenlijke en humoristische voorstelling. Vol mooie en originele observaties en dat nog fraai verwoord ook!Ondanks dat het de allereerste try-out betrof was het al erg áf. En zelfs als het ergens even hapert tussen Kees, tekst en piano, dan is dat geen probleem.