Terwijl ik dit schrijf, komt weer die brok in mijn keel. De Gesluierde Monologen, wat een voorstelling. 4 Islamitische vrouwen vertellen monologen geschreven door Adelheid Roosen. Deze monologen zijn ontstaan nav interviews met Islamitische vrouwen. Het is maar goed dat de actrices in deze vorm vertellen en niet als verhalen van zichzelf, het zou voor het publiek niet te behappen zijn. Heftige verhalen over besnijdenissen, de druk van maagd moeten zijn en mishandelingen en verkrachtingen. Alleen maar ellende in deze voorstelling? Zeker niet!! Sommige monologen worden met veel humor verteld. Hulde vooral aan de twee jongste actrices. Met ongelooflijk knap spel weten ze te ontroeren of je in een vette schaterlach uit te laten barsten. Dat komt zeker ook door de scherpe teksten van Roosen, maar zeker ook dus door het spel. Het enige minpuntje vond ik het tempo van de voorstelling. Er is geen ruimte voor applaus, een zucht, een lach. Alles moet door, van het ene naar het andere verhaal. Ik denk dat hier bewust voor gekozen is, maar ik had er wel een beetje last van. Na een heftig verhaal zou ik best even een halve minuut muziek willen horen en dan pas door. Maar verder dus een klasse voorstelling met muzikale begeleiding op een waarschijnlijk Turks instrument. Ik zou iedereen willen oproepen deze voorstelling te gaan bekijken. Maar ben niet te preuts, want de dames zijn af en toe echt openhartig!