Zes goede dansers in een perfect getimede voorstelling met mooie muziek. De puls wordt vastgehouden door de dansers (door beweging, spreken, human beatbox) wanneer de muziek tot nul is gedaald in volume. Naast de zes dansers bevinden zich zo’n tien enorme rubberen banden op het podium. Hiermee zijn enkele mooie scènes gemaakt, anderzijds is het af en toe een beetje teveel “wat kunnen we allemaal doen met deze banden”. De sensualiteit is in deze voorstelling inderdaad ruimschoots aanwezig. Af en toe op spannende wijze, helaas iets teveel ook in zwak geinspireerde recht op-en-neer scenes. Eigelijk zou ik zoveel geweien als mogelijk moeten geven voor de scene, waarin de danseres met ontbloot bovenlichaam en met een gewei (jawel) op het hoofd danst in een horizontale lichtkolom. Dit levert het mooiste beeld van Danças de Câncer. De belichting verdient trouwens sowieso een geweitje. Tomaatje: af en toe is toch de spanning eruit en van een plot lijkt geen sprake.

Het opblaasbare decor was mooi. Dat was het dan.